Dichterbij Je herkent de woorden niet die het dichtst liggen bij mijn gevoel, je ontkent de dichtheid van de waarheid in mijn ogen, als je fluistert dat jij het bent weet ik niet wie er spreekt. Dat wil zeggen beken je motieven, leg alles op tafel wat ik wil of moet weten en schat zelf in wat niet. Want een wereld zonder oorlog of geheimen is een rijke illusie en onmisbaar om ons vooruit te branden, als het een en ander wederom is opgelost of verdoezeld door de schijnbare vooruitgang van de mens die ons doet denken dat het vroeger beter was. Daarom smeek ik om je meest gewilde leugens, je lege verzinsels en je zinneloze kwaad. Alles om me af te houden van waar het eigenlijk om gaat. Schreeuw leuzen die je niet meent, pijnig mijn ongevoeligheid, negeer het draaien van de wereld en het onoverzienbare leed. Kom heel dichtbij en verwijder je dan, laat me achter met mij alleen alsof dat genoeg is om te redden wat er thans te redden valt.
Lotte Bosch (Groningen, 1999) studeerde Kunstgeschiedenis aan de Universiteit Utrecht. Naast beeldende kunst heeft zij een grote liefde voor literatuur, taal en poëzie. Lotte laat zich inspireren door menselijk contact dat zij heeft of observeert, onderling onbegrip en gedeelde of onuitgesproken liefde incluis. Verder houdt zij van de reuring in de stad tegenover de stilte van de natuur en het platteland.