Het leven tikt Wakker, werk, beter door de ochtendkoffie sterker dan vermoeidheid van je ogen gapend avondseries lang In de dagen, in de jaren onrustig knagend als de duif die wacht op brood de vis gevroren in de sloot Zo stroomt het zand door de scheuren van mijn kleren, mijn wonden, mijn schaduw, mijn zonden probeer ze in het glas te vangen, zoals het kind de sprinkhaan in een potje schudt kramp ik aan de wijzer vast en het uurwerk tikt door en door op kantoor van vijf tot negen van negen tot vijf je werkt het werk, maar werk wil niet werken met je leven dus je werkt voor minder werk waardoor je werkt voor het werkend leven Er sprinten muizen door labyrinten de massa baant een weg muren verschuiven en niemand die het einde kent Ze hebben tunnelvisie zonder zicht, verbergen zich onder koffiepreparaten en laten het zand uit de loper vliegen Onze dagen, onze jaren, de onrust die wij van buiten naar binnen verdragen loper wees toch wijzer en laat jouw uurwerk varen
Jeroen van Wijk is dichter en schrijver met een achtergrond in literatuurwetenschappen. Hij werkt als programmamaker bij stichting Granate, recenseert voor Literair Nederland en Meander, en is lid van het Leidse kunstenaarscollectief ROEM. Zijn werk is onder andere gepubliceerd in Seizoenzine, Het Gezeefde Gedicht en Ooteoote.