Categorieën
Poëzie

Emma Laura Schouten

Poëzie | Drie nieuwe gedichten van Emma Laura Schouten

Wachters op de morgen

Wanneer kantelt de nacht naar dag? De vraag
is er als je je ogen opent
je herinnert je niet dat je ze opende
ziet even weinig met ogen open als dicht

je blijft liggen omdat dit is wat je geleerd hebt
wees hygiënisch zelfs in je slaap, opblijven kost je twee circadianen
je bent niet bekend met de wisselkoers hier
dus onderhandel je niet

je stelt je een brandende vuurkorf voor
de hitte op je gezicht, gloeiende vonken in de lucht 
denk niet aan wat zich morgen voltrekken moet 
denk niet aan wat zich in het donker aan je geestesoog onttrekt 
denk niet aan het ding onder je bed

het lichaam naast je beweegt, benadrukt
de eenzaamheid van jouw waken
dat lichaam vond een klok naast het bed onhygiënisch 
en dus zwem je nu in een tijdloos donkerte 

je voegt je bij de wachters op de morgen, vraagt
aan niemand in het bijzonder: hoe ver is de nacht
je spant je ogen in en tast met je handen het donker af
de nacht blijkt geen scherpe randen te hebben

je vraagt je af of het heksenuur nog komen moet
het zou mogelijkheden bieden: heksen en demonen 
staan bekend om hun goed gezelschap, hun feestjes
zijn wat ruig maar de gasten gaan nooit alleen naar huis

je bezwijkt, haalt het vierkante blauwe licht 
onder je kussen vandaan – onhygiënisch –
je leest de eindeloze rijen als een dienstregeling
niet wetend wat het vertrek en wat de aankomst is
de zon komt op om 8.12

de nacht ontsluit zich
je sluit je ogen want dit is wat je geleerd hebt:
om mee te gaan met de nacht moet je
doen alsof je slaapt
Weefselleer

Vergis je niet, hoewel mijn schubben hebben losgelaten
is het nog altijd een hemellichaam dat dit lichaam
warmen moet, velden vol gekantelde panelen oogsten
licht dat ons niet voeden kan. Ik leg me neer 
bij de ingezette schubrot, zwijgende mutaties die 
zich onder het elastische oppervlak voltrekken. 
Deze evolutie vouwt zich uit in seconden: 
het beest past zich gelaten aan wanneer de omgeving bestand blijkt 
tegen manipulatie. Ademloos luister ik
naar cellen die zich van elkaar losscheuren, vraag hen 
of ze kwaad in de zin hebben, elke deling draagt een kleine dood 
in zich, weefsel vol weeffouten: histologie van een hypochonder. 
Op het gedesinfecteerde altaar onderzoek ik 
ex vivo 
in vivo 
mijn schil, keer haar binnenstebuiten, trek het rauwe vlies strak 
houd het tegen het licht dat zich roze laat filteren: huid-in-lood. 
Ik spreek een bezwering uit over de vlekken die zich aftekenen
(haar naam dragen ondanks haar afwezigheid) vermijd spiegels, 
klamp ze aan, neem lijnen waar die er eerder niet waren, 
me in spiegelbeeld toefluisteren: 
je bent er nog steeds, 
je hebt het al tot hier gehaald.
Uitdrijving

je bestaan bewoog zich als een pendule
tussen angst en uitdrijving, je kraste
een datum in je vel, bad vervolgens
geen bloedvergiftiging te krijgen
je overtuigde de chirurg 
een kies te trekken overtuigd
dat hij van binnen rot was, onderzocht
de diepe wond met je tong op zoek
naar de eerste tekenen van infectie 
– een teder kloppen diep in het merg – 
de kleermakershouding nam je nooit aan, 
bang om mysterieuze bloedvaten
onherstelbaar af te knellen, je trok
aan je nagelriem tot een verticale 
rode streep op je vinger stond
weekte de vingertop in zout water 
tot je de weke ribbels kon tellen 
kende alle huis-tuin-en-keukenmiddelen
om oppervlakkige wonden te ontsmetten,
te verbinden, volgde het stollingsproces
van een gepaste afstand, de mythe
van tocht joeg je angst aan, onzichtbare
krachten maakten spieren stijf dus je sliep 
met gesloten ramen, vreesde zuurstoftekort
het daagde dat je wichelroede misschien 
al verbogen was toen je uit de roze voering
van haar baarmoeder kroop, dat je zonder 
misschien ook water had kunnen vinden

Emma Laura Schouten (1994) schrijft poëzie, proza en essays. Ze is docent Nederlands op een gymnasium in Amsterdam en werkt daarnaast als freelance redacteur. Eerdere teksten van haar verschenen op Hard//hoofd, in Tijdschrift Ei en de Seizoenszine. Op dit moment werkt ze aan haar debuutroman.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *