onze liefde als dat het was was zonder verleden en zonder toekomst red light in ruste die rivier loopt niet hier nederland is het afvoerputje en hoe westelijker je komt hoe meer gaatjes dat afvoerputje krijgt er waren jaren dat ik vijf zes zeven maanden weg was dat ik dacht dat schiphol mijn thuis was veertig kilo kleren en een hoop hoeden ben ik heilig geweest nee is dat belangrijk voor dit gesprek absoluut niet degradeer jij jezelf door ernaar te vragen ja op ieder pak yoghurt staat een houdbaarheidsdatum op ieder mens ook leef dat is het enige wat ik zeg leef met een uitroepteken ben jij mij eigenlijk aan het versieren ik ga niet met mezelf lopen leuren die rivier loopt niet hier
eenzaamheid luister 'es kling rrrkling en tingeling ik heb slecht nieuws tussen ons zou het nooit iets kunnen worden er staan nog zoveel onderwerpen op mijn bucketlist dromen om in te geloven borrelen eten lullen picknicken op z'n spaans wilde weelde ik hoop dat mij de tijd is gegeven om nog een boek te schrijven iedereen wil uiteindelijk hetzelfde en dat is gezien worden nieuw land in zicht het zou mooi zijn geweest als mijn ouders me af en toe op schoot hadden genomen drama in pietluttigheden wat kan ik doen wat kunnen we doen dat is mijn drijfveer ik blijf te speciaal dat is irritant ik vind dat ik meer moet doen dat iedereen meer moet doen gelukkig was behandeling mogelijk
mij zie je niet op een luchtbedje op het droge in mijn leven is er geen onderscheid tussen werk en privé ik leef 24 uur per dag als een soort borduurwerk sterk weefwerk een beetje aparte mevrouw palmpje op je hoofd beschaving in de jungle ik vind mezelf helemaal niet idioot ik vind hoe ik de dingen doe normaal en logisch en hoe andere mensen het doen eigenaardig ik was ontzettend verbaasd dat ik verliefd werd op een man want ik dacht dat ik lesbisch was let's love ik voel een diepe verbinding met mensen die worden buitengesloten nee nee nee ik ga niet met jou naar bed weerzin puzzel en ploeter verder te voet langs het verroeste spoor grotten en bergen we zijn al langs twéé borden met pas op drijfzand gewandeld geen ontsnappen mogelijk
de verlossing kwam toen ik een paar dagen na zijn vertrek een brief kreeg het voordeel van een brief is dat je kunt nadenken over je woorden we begonnen onze brieven met liebe maar dat veranderde toen ik een vriendin kreeg een fax ik dacht dát is handig niet meer dat gezeur met postzegels en brievenbussen
volop creativiteit communicatie en samenwerking zoals de bedoeling was van de kantoortuin vergeet het maar het zit diep in mij om me steeds af te vragen of ik dingen beter had moeten doen mensen projecteren hun machteloosheid en frustratie op degene die ze verantwoordelijk achten niet iedereen is maar de hele tijd flexibel zoals het hybride werken veronderstelt ik hoor ook van vrouwelijke collega's dat ze na anderhalf jaar thuiswerken op slippers weer moeten wennen aan het dragen van hoge hakken een grote open ruimte waar je alles van iedereen hoort en ziet gezellig best wel irritant vaak enerverend zéér een groene muur voor elke tuin niets te mopperen kop op u bent al over de helft ik ben een huilebalk maar als je met een grote verrassing aankomt raak ik helemáál geëmotioneerd enthousiasmeren is misschien nog wel belangrijker dan de formele kant van subsidiëren of regelgeving dat is mijn stijl van werken ik ben meer bezig met het hiernumaals thuiswerkers moeten zich vooral niet schuldig voelen als ze gaan hardlopen strijken of een dutje doen je ochtend vliegt voorbij de belangrijkste aantrekkingskracht van thuiswerken is het ontbreken van reistijd de mateloosheid in mijn werk had ik toen al je mag niet verzaken dat is het ik leef in de droom die ik vroeger droomde aan de bak in pyjama of pak een kaftan heeft filmsterrenallure en er kleeft ook een aristocratische geschiedenis aan waar zouden mijn collega's die wel op kantoor waren het allemaal over hebben over mij de tuin waar niets bloeit het grote in het kleine niets bijzonders
Vincent Delta (21 december 1979, Rotterdam) voelt zich in de eerste plaats een (manisch) lezer. Het schrijven van gedichten kwam pas veel later in zijn leven. In die zin is hij een laatbloeier. Deze vijf gedichten op Landauer zijn zijn eerste publicatie (coming out als dichter). Dat sterkt hem om stilletjes verder te werken aan zijn debuutbundel en een roman. Als hem gevraagd zou worden om zijn werk te omschrijven, dan zou hij antwoorden dat hij dat liever aan de lezer overlaat, maar dat hij een sterke verwantschap voelt met de zestigers.